Gdy victorię odniósłszy nad ordą pohańską pan Sosnowski w drogę wyruszył, skierował swe kroki w kierunku stolicy koronnej, Krakowa. Zdążając gościńcem ku Krakowu  stanął pierwej w Przemyślu, gdzie dni kilka spędził. Karczma wedle rynku jego lokum się stała, aż przybył do niej szlachetka jakowyś, Andrzejem Ligęzą się mieniący. Przybył i wszystkich wyrzucac z niej począł aleć pan Sosnowski godną dał mu odprawę swą szablą. Jednako oddalić się musiał bo rękodajni Ligęzy zdradziecko napaść go chcieli. Tedy pan Sosnowski ze swym Andrzejem w koń uderzyli i do Sanoka ujachali. Tam na dwa dni stanęli by konie zdrożone wykurować. W końcu do Krakowa ruszywszy nigdzie się już nie zatrzymywali. W grodzie stołecznym pan Sosnowski najął pokój w karczmie i biesiadował. Poznał kilku zacnych szlachciców: Adama Kwiatkowskiego, co pod Krakowem klucz wiosek ma, Piotra Niewiarowskiego, któren dawnym towarzyszem husarkim jest a teraz, przez rany jakie odniósł, jeno kilka wiosek dzierżawi gospodarząc na nich. W Krakowie przesiadując, pan Sosnowski czekał na dalsze swego losu koleje.